Αυτοκίνητα που αγαπήσαμε: BMW Z4 M Roadster vs Mercedes SLK55 AMG

Το να οδηγείς σε σκηνικό ταινίας του Αγγελόπουλου τη BMW Z4 M και τη SLK 55 AMG, δύο κορυφαία roadsters προηγούμενης γενιάς που βγάζουν 300+ ίππους και είναι πισωκίνητα, είναι σαν να πηγαίνεις με τις γόβες στα χωράφια. Survivor.

Λογότυπα με σημασία για δυο αυτοκίνητα της περασμένης δεκαετίας που αποτέλεσαν όνειρο για πολλούς. Τα βρίσκεις σήμερα στις αγγελίες σε τιμές μεταπωλητικής καταστροφής και χωρίς φόρους πολυτελείας. Όποιος αντέχει τα κυβικά, ας τολμήσει

Κατευθυνομαι προς τις στροφές της Υλίκης. O αισθητήρας βροχής της BMW Ζ4 Μ τα έχει τετρακόσια. Ρίχνω κλεφτές ματιές στον εσωτερικό μου καθρέφτη. Είναι ωραίο να βλέπεις το σπρέι από τα πίσω λάστιχα. Δεν ξέρω γιατί είναι ωραίο. Απλώς είναι.

Μπροστά μου βρίσκεται ένα κομμάτι αναφοράς της Αθηνών-Λαμίας.

Στις parabolica της Υλίκης

Εμπνέουν ασφάλεια με την τσιμεντένια μπάρα στη μέση και η BMW Z4M Roadster σε συνθήκες κατακλυσμού με προκαλεί να δοκιμάσω τα όρια της πρόσφυσής της.

Με απαλές κινήσεις στο χωστό τιμόνι με την υπερβολικά ίσως χοντρή στεφάνη, δίνοντας χρόνο για την επόμενη καμπύλη και με μία σχέση πάνω στο κιβώτιο για να μην είναι νευρική η μετάδοση, το grip της BMW Z4 M εντυπωσιάζει

Η διακριτική αλητεία της Z4 M

Έχω την αίσθηση πως, καθώς το αμάξωμα πίσω είναι κοντό και, καθώς το σώμα μου σχεδόν κάθεται μπροστά από τον πίσω άξονα, όλη αυτή η φόρτιση λειτουργεί ευεργετικά για την πρόσφυση αυτής της μαύρης αλητείας. Το λαμπάκι του DSC παραμένει καθησυχαστικά σβηστό.

Από μπροστά έχω και το soundtrack. Ακούγεται ένα γεμάτο, μπάσο, αν και μερικές φορές κουραστικό συνοδευτικό (όχι, δεν είμαι ιερόσυλος) που ή σε πωρώνει ή σε εξοντώνει, ανάλογα με το πόσες ώρες έχεις κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ.

Ναι, κάνει αντήχηση (η οποία ωστόσο ελαχιστοποιείται όταν είναι ανοιχτό), δεν κάνει το χαρακτηριστικό μεταλλικό «τσίγκο» όπως έκανε στην M3 αλλά είναι αντρικός ήχος.

Η BMW Z4 M είχε τον 6κύλινδρο στην καλύτερη εκδοχή της περασμένης δεκαετίας. Ένα κόσμημα που όσο ανεβαίνουν οι στροφές τόσο περισσότερο βρίσκεται στο στοιχείο του. Εξαπετάλουδο τεχνούργημα, με 105 άλογα στο λίτρο που σε μερικά χρόνια οι βαριεστημένοι 50άρηδες θα ενοχλούνται καθώς πρέπει να φτάσεις τις 4.900 για να δεις τη μέγιστη ροπή του

Να πούμε, επίσης, πως πρόκειται για τα καλύτερα φρένα που είχαμε δοκιμάσει σε BMW. Τόσο όσον αφορά την αντοχή στη χρήση όσο και στην αποτελεσματικότητα. Επιτέλους, έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και άκουσαν οι άνθρωποι τις φωνές του ειδικού Τύπου τοποθετώντας το έτοιμο υλικό από τη CSL

Κάτω από το καπό της Mercedes

Ο V8 δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετικός σε χαρακτήρα από τον πρίγκιπα του Μονάχου.

Ένας θηριώδης ατμοσφαιρικός αυτήν τη φορά (σε σχέση με τον V6 με τον κομπρέσορα της προηγούμενης έκδοσης), με περιεχόμενη γωνία 90 μοιρών, που αποδίδει 360 ίππους.

Μ’ αυτή τη χαρακτηριστική βεβαιότητα μιας δύναμης που έρχεται με τη σκέψη. Και πολύ χαλαρά.

Στο μπρονζέ καπάκι του κινητήρα της AMG υπάρχει και η σχετική πλακέτα με την υπογραφή του αξιότιμου κυρίου Stefan Franz. Ένας μόνο μηχανικός είναι υπεύθυνος για τη συναρμολόγηση του μοτέρ

Είναι εξωπραγματική αυτή η ροπάκλα των 52,0 kgm που εκμηδενίζει αποστάσεις. Ποια Υλίκη, ποια Αθηνών-Λαμίας; Τρώει τις Αutostrada σαν σπαγκέτι, καταπίνει τις Αutobahn χωρίς σκέψη και κάνει, έτσι ενδεικτικά, τα 80-120 χλμ./ ώρα σε ΤΡΙΑ δευτερόλεπτα. «Ένα, δύο, τρία. Εκατόν είκοσι»

Και εκεί παθαίνεις μια κρίση. Αυτό το οριζόντιο bungee jumping μπορεί να σου προκύψει είτε με άπειρα κυβικά είτε με διπλά turbo και όταν θυμηθείς πως στο σώμα μιας SLK οι άνθρωποι χώρεσαν 5,4 λίτρα και με ένα απλό kick down μπορείς να αφήσεις drop dead τον ορίζοντα γοητεύεσαι ανεπανόρθωτα

Στο κόκπιτ της AMG

Το σημαντικό για τη Mercedes είναι πως κατάφεραν να ενσωματώσουν αυτή την κτηνώδη ροπή στο πιο φιλικό πισωκίνητο που μπορεί να σου τύχει.

Δεν βγάζει μούτρα, εκτός αν το πιέσεις πολύ σε εναλλαγές κατεύθυνσης και έχει κάποιες σχετικές κλίσεις που όμως δεν φοβίζουν. Το δε πίσω μέρος ελέγχεται σαν υπάκουο Λαμπραντόρ χάρη στα πολλαπλά ηλεκτρονικά.

Γενικά είναι τόσο ισορροπημένο και εύκολο στον οποιοδήποτε που έτσι μάλλον εξηγείται γιατί μπορώ και στρίβω χωρίς στρες στη μουλιασμένη εθνική.

Μη λέω πολλά, η AMG είναι επιβλητική και δεν περνά απαρατήρητη εκεί που αν δεις μια Z4M να έρχεται στον καθρέφτη σου μπορεί και να την μπερδέψεις με τρίλιτρη.

Θα ήθελα πολύ να έβγαζε η AMG και μια έκδοση με χειροκίνητο κιβώτιο, αλλά ξέρω πως οι προσευχές μου δύσκολα θα εκπληρωθούν, αφού οι μεγάλες ροπές δεν σηκώνουν εύκολα τις χειροκούνες, άσε που οι κατασκευαστές δεν έχουν τη διάθεση να τους έρχεται ο κάθε πικραμένος και να τους διαμαρτύρεται ότι μύρισε ο δίσκος του

Ακόμα κι έτσι δεν είναι τυχαίο ότι η AMG δεν επιτρέπει τις στροφές να ξεπεράσουν κάποιο όριο ακόμα και σε φάση επιτάχυνσης στο φανάρι, ενώ το καλύτερο πρόγραμμα του 7τάχυτου κιβωτίου που δεν αφήνει χιλιογραμμόμετρο να πάει χαμένο είναι το S και όχι όπως θα φανταζόταν κανείς το Μ αφού αν χτυπήσεις κόφτη η διαδικασία είναι πιο αργή και από τον Χατζηνικολάου στα νιάτα του

Tώρα θα πείτε και γιατί να το πατήσεις, μια χαρά δεν είναι; Όχι. Δεν είναι μια χαρά γιατί η Z4 είναι ένα αυτοκίνητο που διέθετε το καλύτερο μπλοκέ που κυκλοφορούσε και μόνο για αυτό δείχνει φτιαγμένο για να οδηγείται περισσότερο από το σβέρκο και λιγότερο με έναν ντελικάτο, flow τρόπο όπως συμβαίνει, ας πούμε, με μια Boxster

Η αλλαγή κατεύθυνσης

Αντίστοιχα ενδεικτικό είναι πως η ιδεολογία της Mercedes για πάση θυσία ασφάλεια δεν διαταράσσεται ακόμα και σε μια AMG.

Πλέον, στα σημερινά μοντέλα, η λογική της Mercedes έχει αλλάξει και επιτρέπει την πλήρη απενεργοποίηση των ηλεκτρονικών στα ειδικά της μοντέλα. Τότε, όμως, στα χρόνια της SLK55 AMG, ήταν ακόμα επιφυλακτική.

Η 55άρα είναι ασφαλής παντού και πάντα, εκεί που τη «γυρνάς» για να φωτογραφίσει ο μάχιμος Κούτος (ο οποίος είχε ποτιστεί με περισσότερο νερό και από τη λίμνη του Μαραθώνα) ξαναμπαίνει το ESP και την επαναφέρει στην τάξη.

Είπαμε, κυρία για συμβίωση, για το κάθε μέρα και όχι κορίτσι του Σαββατοκύριακου, όπως επιμένει να είναι η BMW Z4 M. Με χώρο αποσκευών που δεν θυμίζει μινιατούρα, με οροφή state of art, η κυρία από τη Στουτγάρδη είναι μια καλή αφορμή για να πεταχτείς Θεσσαλονίκη και να δεις τα καρντάσια.

Σύμφωνοι, τα €91,000 της βασικής ακούγονταν πολλά ακόμα και τότε που την οδήγησα επί ελληνικού Top Gear, η κατανάλωση μπορεί να ξεπεράσει και το ορόσημο των 20 λίτρων αλλά όταν ακούς την οργή του NASCAR και νιώθεις ιπτάμενος και gentleman τα ξεχνάς.

Την ίδια στιγμή, κάτω από τις ντελικάτες γραμμές του Bangle κρύβεται ένα πιο ξυράφι-μηχάνημα, ένα σύστημα διεύθυνσης βαρύ αλλά και ένας πιο διασκεδαστικός τρόπος μετακίνησης. Πέστε τον και παράδεισο του drifter. Αν δεν σας αρέσει αυτό το στιλ, μην την πάρετε. Η Ζ4 Μ θα σας κουράσει. Και μια τρίλιτρη την κάνει τη δουλειά.

Προσωπικά, κάθε φορά που έμπαινα στη BMW Z4 Μ, είτε στις φουρκέτες του Ελικώνα είτε στα στενά της γειτονιάς μου, αισθάνθηκα πως με αυτό το αυτοκίνητο είχα την ευκαιρία να γίνω καλύτερος οδηγός, να βελτιώσω τον έλεγχο με το γκάζι, να ισορροπήσω ένα σασί που μπορεί να είναι στενό, κουραστικό και βαβουριάρικο, αλλά, ταυτόχρονα, εκφράζει και τον καλοδεχούμενο ζαμανφουτισμό μιας εταιρείας να φτιάχνει αυτοκίνητα πάνω σε μια ολίγον τι ρετρό συνταγή