Δοκιμή: Audi Q3 Sportback 35 TFSI Stronic. Πεδίον δόξης των SUV

Δύσκολα θα μπορούσες να βρεις κάποιον από το τυπικό κοινό των SUV που δε θα του αρέσει σφόδρα το Audi Q3 Sportback. Mόνο που αυτή δεν είναι μία τυπική δοκιμή

Audi Q3 Sportback 35 TFSI Stronic. Tο πλήρες «ονοματεπώνυμο» της σπορτίφ εκδοχής του SUV της γερμανικής εταιρείας είναι τεράστιο. Ό,τι μένει από την οδηγική επαφή θα το διαβάσετε παρακάτω

Όταν παραλαμβάνεις ένα δημοσιογραφικό και βλέπεις μόλις 17 χιλιόμετρα στο οδόμετρο (πιο κούτα δε γίνεται) ξέρεις πως πρέπεις να του φερθείς με μία επιπλέον δόση τρυφερότητας

Άστρωτο (παραμένει μεγάλο θέμα το κατά πόσον είναι απαραίτητο στα σύγχρονα αυτοκίνητα), με μπιμπικωτά Continental Sport Contact 6, άθικτο και απαστράπτον απ΄όπου κι αν το κοιτάξεις. 

Κατ’ αρχάς οι απαραίτητες συστάσεις

Το Q3 Sportback είναι η πιο «αθλητική», όπως λέει η εταιρεία, εκδοχή του γνωστού Q3.

Είναι αυτός ο συνδυασμός ανάμεσα στην πρακτικότητα ενός SUV που τακιμιάζει με κουπέ σχεδίαση.

Η βασική διαφορά έγκειται σ’ αυτήν την κούρμπα (sic), στο πίσω μέρος. Το πλεονέκτημα; Το κάνει να φαίνεται πιο σπορτίφ. Είναι πιο χαμηλό, πιο επιθετικό, όπως αρέσει σε πολλούς να λένε. Το μειονέκτημα; Ότι το χαμηλό τόξο οροφής με τις μεγαλύτερης κλίσης πίσω κολώνες, θεωρητικά, το κάνουν πιο κλειστοφοβικό για τους πίσω επιβάτες, όπως και λιγότερο βολικό στο μπες-βγες, ειδικά αν είσαι ογκώδες παλικάρι

Επιβλητικό οκτάγωνο σε black gloss. Εν προκειμένω με το στάνταρ πακέτο S line που συνδυάζεται και με πιο σφιχτά ελατήρια

Η εμφάνιση παίζει τεράστιο ρόλο. Γνωστό

Συχνά δε είναι η «εικόνα» προς τα έξω. Και εν προκειμένω, το Q3 Sportback ρίχνει στο τραπέζι ό,τι έχει.

Φουσκωτούς θόλους, ογκώδη διαχύτη (που εννοείται δεν έχει καμία σχέση με downforce και τέτοια αεροδυναμικά φορτία αλλά το εφέ του το κάνει), τη γνωστή υπερμεγέθη οκτάγωνη μάσκα σε black gloss, μεγάλους τροχούς με διάσταση ελαστικών 255/45/19 και, για επιδόρπιο, το πακέτο S line.

Το τελευταίο, μεταξύ άλλων, πέρα από το σχετικό ταμπελάκι που υπενθυμίζει στον αμύητο ό,τι είναι αυτονόητο για τον μυημένο, περιλαμβάνει πιο σφιχτά ελατήρια, μεταβλητό βήμα στην κρεμαγιέρα του τιμονιού και ένα πλουραλιστικό μενού χαρτογραφίσεων, ανάλογα με το στυλ οδήγησης.

Μένοντας ακόμη στις συστάσεις που λέγαμε, εννοείται είναι προσθιοκίνητο ενώ ο κωδικός ”35 TFSI” εκφράζει την αμιγώς βενζινοκίνητη έκδοση με το τετρακύλινδρο μοτέρ των 1,5 λίτρων και 150 ίππων.

Ο γνωστός της οικογενείας Evo του γκρουπ της VW διακρίνεται για την ομαλή του λειτουργία, τη ροπή από τις χαμηλές 1.500 rpm και το ικανό εύρος στο φάσμα των στροφών. Στάνταρ χορηγός μετάδοσης της απόδοσης στο δρόμο είναι το 7-τάχυτο Stronic, με paddles πίσω από το τιμόνι. Φυσικά και το κιβώτιο παραμετροποιείται από τα προγράμματα οδήγησης που έχει στη διάθεσή του ο οδηγός, μέσα από τις επιλογές της οθόνης υψηλής ευκρίνειας σε διάσταση 12,3 ίντσες 

Το κιβώτιο

Μια που το ‘φερε η κουβέντα, το 7άρι ταιριάζει με το χαρακτήρα του αυτοκινήτου, οι αλλαγές είναι ανεπαίσθητες και, στο δε σπορ πρόγραμμα, αποκτά και εκείνο το κλικ αμεσότερης αλλαγής από σχέση σε σχέση.

Προφανώς, θα ήταν αφελές να περιμένει κάποιος ένα ακαριαίο τόνο από τον τρόπο που έχουν χαρτογραφηθεί οι σχέσεις, αλλά, ξαναλέω, είναι απόλυτα συμβατό με το χαρακτήρα του αυτοκινήτου.

Στοιχηματίζω το μονάκριβο δίπλωμά μου ότι η συντριπτική πλειονότητα των αγοραστών του (αλλά και γενικότερα της κατηγορίας) θα βρει το προαναφερόμενο σχόλιο ως υποχονδριακό και ανεπίκαιρο για τις ανάγκες του.

Γιατί τι θέλει σ’ αυτή τη ζωή ο μέσος καταναλωτής;

Ένα ούλτρα πρίμιουμ SUV, σφιχτοδεμένο σαν να ‘χει βγει από ένα κομμάτι μέταλλο, με ένα κάρο κουμπάκια, παρακουμπάκια και πάσης λογής μπουτόν, πίνακα οργάνων-υπερπαραγωγή, σχεδιαστικές γωνίες που το κάνουν να ξεχωρίζει από ομογάλακτα εσωτερικά εντός της εταιρικής «ομπρέλας» (βλέπε αυτοκρατορία VW).

Καθώς και μια εμπειρία οδήγησης ξεάγχωτη και, ας μου επιτρέψετε να πω, συβαριτική. Αυτή που μεταφέρει την αίσθηση της υπεροχής. Μιλάω πάντα για την κατηγορία.

Ε, λοιπόν, παρά τους 19άρηδες τροχούς (κάποτε η θεά Ferrari F40 αρκούνταν σε 17άρες…), παρά της ανωμαλίας το κάγκελο στα εργολαβικά χαρακώματα των ελληνικών δρόμων, παρά κάτι εγκάρσια τεμάχια κακοφτιαγμένης ασφάλτου που είναι ικανά να καταφέρουν διαμπερές τραύμα σε ελαστικά, ζάντες και στομάχια, τούτο δω το καταφέρνει να περνά αδυσώπητα κοντρολαρισμένα. Δεν κοπανάει, δεν νιώθεις το παραμικρό από τα σοκάκια του αθηναϊκού Mad Max και, ταυτόχρονα, καθώς κάθεσαι ψηλά, μπορείς να εποπτεύεις τα δρώμενα

O χώρος αποσκευών κυμαίνεται από 530 έως 1.400 λίτρα και το δάπεδο φόρτωσης μπορεί να διαιρεθεί σε δύο επίπεδα 

Αν είναι «αθλητικό»;

Κοιτάξτε, πλέον οι λέξεις, οι όροι, έχουν μπει στη σφαίρα της κατάχρησης στα σύχρονα αυτοκινητικά λεξικά. 

«Εμβληματικό» το ένα, «Επιθετικό» το άλλο, «Πρίμιουμ» και το τάδε.

Υπό αυτήν την έννοια, το Audi Q3 Sportback 35 TFSI Stronic (…ουφ) είναι αθλητικό. Τα ελατήρια είναι αισθητά πιο σφιχτά, η ενδοτικότητα της ανάρτησης είναι περιορισμένη (δε γλυκαίνονται οι ανωμαλίες, εξουδετερώνονται – υπάρχει διαφορά) και ένα τόσο γρανιτένιο σασί εύκολα μπορεί να σου αυθυποβάλλει τη σπορτίφ διάθεση.

Στρίβεις;

Ναι, μπορείς να στρίψεις με σοβαρά χιλιόμετρα στις μεσαίες και ανοιχτές καμπές.

Μπορείς να αισθανθείς τον ελεγχόμενο τρόπο που το σύνολο διαχειρίζεται το σχετικά υψηλό κέντρο βάρους και να υπολογίσεις με ακρίβεια την τροχιά. Δεν είναι hot hatch, ούτε S3, μην τρελαθούμε

Απλώς το κοινό, το συγκεκριμένο επαναλαμβάνω, δύσκολα θα ζητήσει το κάτι παραπάνω σε ρυθμό σβέλτης μετακίνησης. Οπότε, για τα μέτρα της κατηγορίας, του ρυθμού με τον οποίο μπορεί να κινηθεί εύκολα και με απόλυτη ασφάλεια, ναι, μπορείς να το πεις και «σπορτίφ». 

Το γερμανικό cocooning

Εδώ υπάρχει ένας δοκιμασμένος πλέον τετρακύλινδρος, χωρίς το τρικύλινδρο λαχάνιασμα στις υψηλές.

Αρμονικός και σβέλτος ταυτόxρονα, και βέβαια, καλά μονωμένος από το ζεν της καμπίνας.

Φίλε αναγνώστη, στις τρεις τελευταίες λέξεις που διάβασες, στο «ζεν της καμπίνας», βρίσκεται το 50% της εμπειρίας

Το κόκπιτ είναι το πεδίον δόξης λαμπρόν του Ίνγκολσταντ. Τελειοθηρικοί αρμοί, υπόκωφο «γκουπ» που σφραγίζουν την καμπίνα, πρίμιουμ «χαστούκια»

Κλείνεις την πόρτα με ένα υπόκωφο «γκουπ», σφραγίζεσαι εντός, περιτρυγυρίζεσαι από πολλές γωνίες -στα πόμολα, στη σχεδίαση του ταμπλό, τους αεραγωγούς, τις χειρολαβές, μόνο το τιμόνι ξέφυγε από δαύτες- κάθεσαι στα μάλλον σφιχτά «τύπου μπάκετ» (άλλη λεκτική κατάχρηση κι αυτή), έχεις οθόνες, εντυπωσιακά γραφικά, συναρμολόγηση μασίφ και ένα σωρό λεπτομέρειες που σε πείθουν πως άξιζε να είσαι εδώ μέσα, καθώς γυρνάς σπίτι κουρασμένος απ΄το γραφείο. 

Το εσωτερικό είναι το πεδίον δόξης λαμπρόν του Ίνγκολσταντ. Την ΄χουν μάθει καλά την παρτιτούρα στην Audi, την εκτελούν με μιλιμέτρ ακρίβεια, οι ανοχές μεταξύ των αρμών είναι τελειοθηρικά μικρές, το περιβόητο «πρίμιουμ» εδώ μέσα ζει και βασιλεύει.

Ο αντίλογος του Progressive Steering

Σύμφωνοι, ο αντίλογος λέει πως κάπου μέσα σε όλη αυτή τη ζεν-σπορτίφ ατμόσφαιρα υπάρχει και ένα σύστημα διεύθυνσης που, τουλάχιστον με τα δικά μου μέτρα, είναι αδιάφορο και τελείως συνθετικό σε αίσθηση.

Σημαδεύεις μεν με ακρίβεια και το σύστημα Progresive Steering σου κάνει τη ζωή εύκολη στην πόλη και ασφαλή στο ταξίδι. Ωστόσο πάντα θα πιστεύω πως ακόμα και ο τυπικός αγοραστής ενός SUV θα «εκπαιδευόταν» από μια πιο ομιλητική κρεμαγιέρα

Πφφφφ… λεπτομέρειες

Κοινώς, ψύλλοι στα δημοσιογραφικά άχυρα, θα αντιτάξει το κοινό. «Μια χαρά είναι», θα πει.

Μέρος ενός SUV πακέτου, τόσο-όσο δυναμικού, αψόγως βενζινοκίνητου (σιγά μη ρίχνω μπαλαντέζα απ΄το μπαλκόνι επί μια εβδομάδα), ευθυγράμμως ροπάτου με 250 Nm, τεχνολογικά έξυπνου καθώς απενεργοποιούνται οι δύο κύλινδροι σε συνθήκες χαμηλού φορτίου και ολιστικά ποιοτικού.

Αν, τέλος, οδηγείς συγκρατημένα, όπως επιτάσσουν οι καιροί της πανάκριβης πια αμόλυβδης, μπορείς να κινείσαι στη σφαίρα των ελαφρώς πιο κάτω από τα 7 λτ/100 χλμ. και να κάνεις κάποιο σκόντο από τα €41.900 που προ ολίγου μετέφερες μέσω web banking.

Καλοτάξιδο το μπιμπικωτό!