Καπούλια και ρίσκο. Για το BMW Z3 Coupe

Όχι ότι τα παραπάνω αφορούσαν μόνο το Z3 Coupe. Ισχύουν και για το διάδοχό του. Και μετά τέλος

Όχι μόνο με το Z3 αλλά προφανώς και μεταγενέστερα, με το Ζ4, η BMW το δοκίμασε το “shooting brake”. Αλλά δεν της «βγήκε».

Το Ζ3 Coupe είχα την τύχη να οδηγήσω όταν η BMW Hellas το είχε ως δημοσιογραφικό στην έκδοση 2.8i

Το Ζ4 που ακολούθησε είχε λύσει αρκετά από τα θέματα του προκατόχου του. Κυρίως αυτήν την χαρακτηριστική ασάφεια που είχε το μπροστινό της πρώτης γενιάς.

Στρίβοντας με το Ζ3 Coupe

Ειδικά στην είσοδο της καμπής, με το Ζ3 Coupé ένιωθες τη μακριά μουσούδα και τη σχετική υστέρηση μέχρι να φορτιστεί ο εξωτερικός τροχός.

Το προβληματάκι μειωνόταν με trail braking αλλά συνολικά το σασί έδειχνε πως υπολειπόταν του κινητήρα.

Παρόλα αυτά έχω την αίσθηση πως ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον σχήμα. Αν μου επιτρέπετε, θα το έλεγα «τζεϊμσμποντικό» προηγούμενης εποχής.

Τα δε φαρδιά πίσω καπούλια; Όλα τα λεφτά. Όχι ότι ήταν άσχημο και μέσα. Το τελείως αντίθετο θα έλεγα. Τσεκ

Εννοείται καλύτερο το Ζ4

Αργότερα, δόθηκε ευκαιρία να οδηγήσω το Z4 Coupe στην έκδοση M.

Με εκείνο το υπέροχο μοτέρ και ένα από τα καλύτερα εξακύλινδρα της εικοσαετίας.

Με τον S54, τον ίδιο κινητήρα που φορούσε η Μ3 στο Ε46, που είναι περιττό να επαναληφθούν οι αρετές εκείνου του πολύστροφου ατμοσφαιρικού και ενός από τους πιο γαμάτους ήχους που μπορούσε να ακούσει το αφτί σου – μετά το ”Whole Lotta Love” των Led Zeppelin

Σε συνδυασμό με μια σχετικά πιο κοντή κρεμαγιέρα, κοντό αμάξωμα, το γνωστό υπέροχο και προοδευτικό μπλοκέ, σφιχτή απόσβεση και στους δύο άξονες και χαμηλή θέση οδήγησης, βρισκόσουν ξεκάθαρα σε ένα πολύ ιδιαίτερο, ναι μεν πιο απότομο στις αντιδράσεις του και ελαφρώς πιο νευρικό στον πίσω άξονα αλλά πολύ ενδιαφέρον δε οδηγικά αυτοκίνητο.

Ο πελάτης έχει δίκιο. Πάντα

Δυστυχώς η αγορά δεν το προτίμησε ως σχήμα. Όπως συχνά, δηλαδή, συμβαίνει με τα shooting brake. Όχι μόνο των βαυαρών.

Έτσι, μετά από μόλις δύο απόπειρες γενιών, του Z3 Coupe και του διαδόχου του, η BMW πήρε την απόφαση να μην κολυμπήσει ποτέ ξανά στα αβέβαια λιμνάζοντα νερά της επονομαζόμενης «παντόφλας»

Η εταιρεία είχε ήδη μπει σε μία εμπορική κατεύθυνση που ορίζει πως «ό,τι δεν πουλάει το κόβω» με όσο το δυνατόν λιγότερα ρίσκα.

Λογικό εκ μέρους της. Ξενερωτικό για ένα άλλου τύπου, πιο ρομαντικό κοινό.

Παρόλα αυτά

Κάθε φορά που θα βλέπω ένα Ζ4 να κυκλοφορεί σχετικά σπάνια ανάμεσά μας θα του ρίχνω μια ματιά επιδοκιμασίας.

Διαφορετικό αυτοκίνητο, περίεργη φόρμα, μαζεμένες διαστάσεις, εξακύλινδρος εν σειρά, ωραίο χειροκίνητο, δύσκολο στη μεταπώληση.

Ζητείται θάρρος

Ομοίως θέλει τόλμη να πας να πάρεις σήμερα ένα Ζ4 Μ Roadster.

Κυρίως λόγω κυβικών, ενός πιο διακριτικού σχήματος που δεν είχε τους φαρδείς θόλους του Ζ3 Μ αλλά, αν θέλετε, και ενός Boxster (987) που, αντικειμενικά, ήταν καλύτερο ως σασί. Όχι όμως και ως μοτέρ.

* Στην τελευταία φωτό, με το Ζ4 Μ Roadster, στο Κυριάκι, περίπου 18 χιλιόμετρα από τη Λειβαδιά. Δρομάρα που, αν δεν έχετε πάει, συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Photo: 4Drivers / BMW / Γ. Κούτος