In memoriam: Gilles Villeneuve, o «διάβολος» της ταχύτητας

Post date:

Author:

Category:

Σαράντα δύο χρόνια μετά. Ο άνθρωπος που δάμαζε για πλάκα την υπερστροφή ισχύος στην F1, «έφυγε» σα σήμερα. Παραμένει όμως αξέχαστος

Enzo Ferrari Gilles Villeneuve

Ο Gilles, αντιγράφοντας τα λόγια του γέρο-Enzo, θύμιζε κάτι από Tazio Nuvolari. Είχε μια αύρα από εκείνη, την ρομαντική εποχή των αγώνων ταχύτητας. Ατρόμητος, με μια ασύλληπτη αίσθηση της ταχύτητας και με ένα μοναδικό χάρισμα όσον αφορά τον έλεγχο του μονοθεσίου που λίγοι είχαν ή θα έχουν ποτέ


Αυτός ο μικρόσωμος, ήρεμος, πάντα χαμογελαστός τύπος, που ενέπνεε ένα ιταλικό ταμπεραμέντο (αν και γαλλοκαναδός), μετατρεπόταν σε «διάβολο» όταν βρισκόταν πίσω από τιμόνι οποιουδήποτε μηχανοκίνητου

Το προσωνύμιο δεν το έδωσε κάποιος τυχαίος, αλλά ο μεγάλος Niki Lauda.

O Gilles άνηκε σε αυτή την κάστα οδηγών, που τα όριά τους ήταν πολύ πιο πέρα από αυτα των μηχανών. Είχε αυτή τη λάμψη του τρελού στα μάτια. Όπως ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά, ήθελε να είναι ο γρηγορότερος σε κάθε γύρο.

gilles villeneuve

O Gilles στο GP του Zandvoort το 1979. Υπερστρέφοντας μαεστρικά, σε τρεις τροχούς, τη Ferrari 312T4

Οδηγική μαεστρία

Στο Zandvoort το 1979 (βλέπε την κεντρική φωτογραφία του άρθρου). Κυριολεκτικά στον αέρα, με τρεις τροχούς και διαλυμένη την πίσω ανάρτηση της 312Τ4.

Κατάφερε να επιστρέψει στα πιτς και έκανε νοήματα στους μηχανικούς, «φτιάξτε το να ξαναμπώ», ενώ αυτοί τον κοιτούσαν με απορία.

Ή στο βρεγμένο Watkins Glen, την ίδια χρονιά, να «γράφει» τον διαστρικό χρόνο των έντεκα δευτερολέπτων ταχύτερο από τον δεύτερο, και ομόσταβλό του, Jody Sheckter. Έντεκα, ναι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος.


Το έπος, βέβαια, γράφτηκε στην Dijon-Prenois, που με αντίπαλο τον Rene Arnoux, μας χάρισαν την καλύτερη μάχη στα χρονικά της F1. Με έναν ασύλληπτο οδηγικό ιπποτισμό, παλεύοντας κυριολεκτικά ρόδα με ρόδα. Και όλα αυτά για μια δεύτερη θέση. Απολαύστε

Αλλά και το 1981, με τα μονοθέσια «φορτηγά» της Scuderia, ο Gilles καταφέρνει δύο νίκες σε Monaco και Jarama, όπου στη δεύτερη, έχοντας εκκινήσει ένατος, κατάφερε να μετατρέψει την Ferrari 126CK σε «τοίχο», κρατώντας τους Laffite, Watson, Reutemann και de Angelis για πολλούς γύρους πίσω του, τερματίζοντας οι πέντε τους με μόλις 1,24 δευτερόλεπτα διαφορά.


Κράνος Νίκι Λάουντα δημοπρασία

Η καταραμένη χρονιά

Το 1982, επιτέλους η Ferrari με την 126C2, είχε μονοθέσιο για πρωτάθλημα. Στην ιστορία έχει μείνει σαν μια «καταραμένη» χρονιά.

H «προδοσία» από μέρους του Pironi στην Imola (ο Gilles ορκίστηκε να μην του ξαναμιλήσει ποτέ), το ατύχημα και ο θάνατος του Gilles στο Zolder και μετά, σαν θεία δίκη και τριτώνοντας το κακό, το ατύχημα του Pironi στο Hockenheim και η αποχώρησή του ουσιαστικά από την F1.

gilles_nuvolari

Ο Villeneuve διαβάζοντας για έναν άλλον μεγάλο του σπορ, τον Tazio Nuvolari. Το παρουσιαστικό του Gilles δεν είχε κάτι macho ή επιθετικό. Απλός, μικρόσωμος, ευγενικός, αλλά fucking fast

O άνθρωπος με το νούμερο 27 έγραψε ιστορία με τις Ferrari, σε ασυνήθιστες γωνίες πλαγιολίσθησης. Και στο 4Drivers μας αρέσουν τέτοιες ιστορίες


Ferrari Modena Ιταλία

Sempre Gilles

Ο Gilles ήθελε απλά να οδηγεί, ο,τιδήποτε, οπουδήποτε και να πηγαίνει σαν τον άνεμο. Γεννημένος με ένα επιπλέον γονίδιο, αυτό της υπερστροφής ισχύος.

Αν ο Faust είχε πουλήσει την ψυχή του στον διάολο, τότε σίγουρα ο Gilles την είχε πουλήσει στην ταχύτητα. Χαρακτηριστικά, o Jacques Laffite, είχε πει: «Ι know that no human being can perform miracles, but Gilles made you wonder sometimes. He was that quick»


Ο μαγικός αριθμός «27»

  • Έγινε συνώνυμο του Gilles και της Ferrari 126 που οδηγουσε το `81-`82
  • Κοσμεί την είσοδο του γνωστού κτιρίου στο Fiorano, κατά πολλούς εις μνήμην του
  • Ο τελευταίος οδηγός της Ferrari που έτρεξε με το «27», ήταν ο Jean Alesi, του οποίου η μοναδική νίκη ήταν το 1995 στο Montreal, στην πίστα Gilles Villeneuve
  • Ο υιός Jacques Villeneuve κέρδισε το πρωτάθλημα CART Indycar, στις ΗΠΑ καθώς και τα διάσημα «Indy500» το 1995 μέσα σ’ ένα μονοθέσιο με το «27»
  • Η Ιταλική πολεμική αεροπορία έχει δωρίσει ένα F104 Starfighter με το νούμερο 27 στη Ferrari, το οποίο βρίσκεται στο Fiorano δίπλα στην πίστα για να θυμίζει την μεταξύ τους «κόντρα», το 1981, στην αεροπορική βάση της Istrana

Forward στο πρόσφατο παρελθόν. Zolder, Μάιος 2016

Μια ανείπωτη υπόσχεση έγινε πραγματικότητα, όταν είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ την πίστα όπου ακούστηκε για τελευταία φορά ο ήχος της Ferrari 126C2 του Gilles. Το Zolder, στο Βέλγιο.

Το μνημείο στο σημείο που κατέληξε το άψυχο σώμα του Gilles. Σεβασμός


Εκεί, που την Παρασκευή 8 Μαΐου 1982, έκανε το «πέρασμα» στην άλλη πλευρά για να συναντήσει τον μεγάλο Nuvolari, με τον οποίο τον παρομοίαζε ο γέρο-Enzo. Εκεί, που προσπαθούσε να ξεπεράσει την προδοσία της Imola, από τον πρώην φίλο του, Didier Pironi.

Εκεί, μετά το λοφάκι Butte, στην στροφή Terlamenbocht που, πλέον, έχει γίνει σικέιν, στα αυτιά μου σαν να ηχούσε ο μπάσος ήχος απ`τον V6 turbo της Ferrari με το «27», ενώ την έβλεπα να περνάει «ξερνώντας» φλόγες στα κατεβάσματα, πλαγιολισθαίνωντας γλυκά όπως πάντα, για να χαθεί στην ευθεία πριν την Bolderberghaarspeldbocht.

Η ανάμνηση

H γυναίκα του Didier Pironi, μετά το θάνατό του σε αγώνες με ταχύπλοα σκάφη, τον Αύγουστο του 1987, έφερε στη ζωή δίδυμα αγόρια. Τα ονόμασε Gilles και Didier στη μνήμη τους.

Salut, Gilles

Photo: Ferrari / V27photography


Ferrari F40

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Διαβάστε μας (και) στο Autotypos

Ίσως να σ’ αρέσει