Αυτοκίνητα, γυναίκες και οιστρογόνα. Ναι, συνδέονται

Τι σχέση μπορεί να έχει το καινούργιο σου αυτοκίνητο με το αμόρε σου; Ένας αναγνώστης, ενδοκρινολόγος το επάγγελμα, συνδέει τα φαινομενικά ασύνδετα

Υπάρχουν διάφοροι συνειρμοί από ανθρώπους που δεν έχουν αποκτήσει ή οδηγήσει (για όποιους σεβαστούς λόγους) κάποιο ιδιαίτερο, πραγματικά «σοβαρό» αυτοκίνητο. Κλασικές ατάκες για «ζαντολάστιχα», «οθονάρες» και εναγώνιες συζητήσεις για τα όποια 0-100 km/h. Συμβαίνει.

Αν, όμως, έχεις οδηγήσει αρκετά αυτοκίνητα (γιατί έτυχε, όχι, κατ΄ανάγκην, λόγω χρημάτων), τότε δεν κοιτάς ηχοσυστήματα και οπτικά εφέ. Εισπράττεις την εργονομία, την αίσθηση, την ορμόνη, την ενέργεια που σου χαρίζει ένα μηχάνημα οδήγησης. Καλά και τα 0-100 αλλά δεν είναι το άπαν.

Αντίστοιχα, μία νέα γυναίκα στη ζωή σου.

Θα ακούσεις παραδίπλα συνειρμούς από πειναλέους αποτυχημένους και αρσενικά των οπισθίων για τη «γυναίκα-δηλητήριο», ότι είναι «ταληροφονιάς», «τσεπάτη», «σκληρή», «ποζάτη» και άλλα συναφή.

Αν, όμως,  έχεις κάνει τις βόλτες σου («been around», κατά το διεθνές), δεν τα ακούς όλα αυτά. Αντιθέτως, βλέπεις τις γυναίκες με συμπάθεια.

Αν, μάλιστα, έχεις τις γυναίκες ως ασθενείς και ακούς τα θέματά τους (ορμονικά και μη), ίσως πιο αναλυτικά από ό,τι τα λένε ακόμη και στις κολλητές τους, τότε, φίλε, τις αγαπάς, τις πονάς και ενίοτε τις λυπάσαι που κινούνται σε ένα λαβύρινθο κυνηγώντας μάταια την απόληξη του μίτου της Αριάδνης

Επιτρέψτε μου τα βασικά. Οι άνδρες έχουν τεστοστερόνη και λίγα οιστρογόνα.

Οι γυναίκες έχουν οιστρογόνα και λίγα ανδρογόνα. Τα δε αυτοκίνητα έχουν κυλίνδρους, στρόφαλο ή και (υπερ)συμπιεστή.

«Και; Σιγά, ρε μεγάλε. Ποιος είσαι; Ο Umberto Eco;» θα ακουστεί μία φωνή στο βάθος. Η απάντηση είναι προφανώς, όχι. Αλλά τα οιστρογόνα «βγάζουν» κάτι άλλο που λέγεται φερομόνες, κάτι ουσίες χημικές σε σταγονίδια στον αέρα που ξυπνούν την τεστοστερόνη του αρσενικού. Συμβαίνει δε εντονότερα στις ημέρες της ωορρηξίας που είναι και οι πιο γόνιμες. 

Το μοτέρ, επίσης, έχει ροπή, αυτή την άγνωστη (άντε εξήγησε σε γυναίκα τι ακριβώς κάνει η ροπή). Εκεί κάπου, στη μέγιστη ροπή, χωρίς κάποιον αποδεδειγμένο μηχανισμό, εκκρίνεται και η μέγιστη δόση τεστοστερόνης από τον άνδρα-οδηγό. 

Σύμφωνα με τη λογική που διδάχθηκα στο σχολείο, ίσως και στη ζωή, αν δύο αίτια προκαλούν το ίδιο αιτιατό, τότε έχουν κοινή βάση και, τελικά, είναι εκλυτικοί παράγοντες.  Άαααρα, το μοτέρ λειτουργεί σαν γυναίκα και η ροπή λειτουργεί σαν οιστρογόνο.

Όταν, αντίστοιχα, ο κινητήρας δεν τραβάει ή σου βγάζει ενδείξεις στο ταμπλό, λογικό δεν είναι να χαλιέσαι; Τα mulfunctions ξενερώνουν. Σε «κόβουν», ήσουν πάνω στον «οίστρο»  της οδήγησης, ανέβαζες τεστοστερόνη και ήθελες να ζήσεις με το μηχάνημα. Κι αυτό απέχει.

Η συνέχεια του συλλογισμού μου λέει πως αν θεωρήσουμε, αντιστοίχως, ότι και η γυναίκα δεν «τραβάει» πνευματικά (ή σεξουαλικά) ξενερώνεις. Λες «αλλιώς το περίμενα, αλλιώς σε περίμενα». Όπως ήσουν παλιά. Ερωτική, ανέμελη, ταξιδιάρα, όπως στις πρώτες φορές. «Ανέβαζες» τεστοστερόνη και έλεγες μέσα σου «αυτή θα γίνει σταθερή και καλή μάνα, ρε συ, μπας και πρέπει να το σκεφτώ για σοβαρά;».

Δεν έχω πτυχίο φιλοσοφίας αλλά αν διαβάσεις τα του Αριστοτέλη περί ενδελέχειας ίσως βρεθεί μία απάντηση. Ενδελέχεια είναι η ατέρμονη, με σταθερή προσήλωση και συνέπεια αναζήτηση της ολοκλήρωσης και της ευτυχίας –  κατά τον Χριστιανισμό, της τελείωσης.

Ποιες είναι οι επιλογές, λοιπόν; Το μεν αυτοκίνητο σε «πούλησε» γιατί είναι μηχάνημα και χαλάει. Η δε γυναίκα σε απογοήτευσε γιατί μέχρι εκεί μπορούσε. Τα παρατάς ή κάθεσαι; Το πουλάς ή το πας στον μηχανικό; Χωρίζεις ή προσπαθείς να δεις ότι μπορείς να συμβιώσεις και έτσι;

Θα ‘λεγα πως εξαρτάται από το αν είσαι «πολεμιστής», αν βρίσκεις λύσεις, αν το πας σε μάστορα και του δίνεις την ευκαιρία του. Αντίστοιχα, σε γυναίκα-mode, της δίνεις αγκαλιά να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να κάνει παλιμπαιδισμούς και είσαι σταθερός στη στάση σου.

Αν όμως είσαι quitter, φεύγεις. Βάζεις αγγελία και το διώχνεις με πολύ λιγότερα χρήματα γιατί δεν έχεις όρεξη για επισκευές. Ή, όπως είναι αντιληπτός ο συλλογισμός, την αφήνεις να πάει στον επόμενο – ίσως αυτόν της προαναφερθείσας κατηγορίας που τη βλέπει σαν λάφυρο που πρέπει να το πληρώσει. Και αυτή θα συνεχίσει να ψάχνει με την ίδια ανασφάλεια την παιδική της χίμαιρα, κατά τον Καραγάτση.

Όλα στη ζωή είναι θέμα προσήλωσης στην ενδελέχεια, στη μετάβαση προς το τέλειο, κατά το δυνατό. Αν έμαθες να πολεμάς, θα το φτιάξεις, το αγάπησες άλλωστε. Και επειδή η μνήμη συνδέεται άρρηκτα με την όσφρηση, θυμάσαι πώς μύριζαν τα καινούργια καθίσματα

Αν έμαθες να πολεμάς, θα της τη δώσεις την ευκαιρία. Ένα αιώνιο μωρό με ανάγκες είναι και αυτό, που απλώς θέλει να ακούει ότι είναι όμορφη. Δεν κοστίζει κάτι, να της το λες. 

Για να προσγειωθώ από το ρομάντσο, αν δεν «κάνει» το όχημα το πουλάς, πας για άλλο. Όλο και κάτι άλλο θα σε καλύψει, σε κάτι θα ‘ναι καλύτερο. Αν πάλι είσαι δύσκολος, μπορεί να ‘χεις τη μαγκιά να κινείσαι και με ποδήλατο. Ή, αν αντέχεις, και με McLaren.

Δεν σπούδασες και μηχανικός για να τα φτιάχνεις όλα. Δεν σπούδασες και ψυχολόγος για να τα διαχειρίζεσαι όλα. 

Μετά αναρρωτιόμαστε γιατί τις περισσότερες θελκτικές μάρκες αυτοκινήτων τις αποκαλούμε με θηλυκό άρθρο…

ΥΓ Ο Κωστής Μιχαλάκης αναγνώριζε από μικρός όλες τις μάρκες των αυτοκινήτων, στη συνέχεια έκανε καρτ και κάποια στιγμή έφτασε να έχει ένα σπίτι γεμάτο μινιατούρες – θαρρείς πως είναι ακόμη έφηβος. Κάποια στιγμή είπε να το δει όλο αυτό ορμονικά. Ενδοκρινολόγος, γαρ. 

Photo: Masami Nagasawa / IMDB