Γράμμα στη Μόνικα

Διαβάζω ότι η Μόνικα Μπελούτσι είναι αυτές τις μέρες στην Αθήνα για να ερμηνεύσει επιστολές της Μαρίας Κάλλας. Kαι αν θα ‘πρεπε να μετακινηθεί με ένα αυτοκίνητο, θα ήταν αυτό: η τελευταία ιταλίδα θεά με το ποιητικό όνομα ‘’Alfa Romeo 8C Competizione’’. Πολύ όμορφη, πολύ γρήγορη, πολύ σπάνια, όχι τόσο άρτια

Πολύ όμορφη για να της συγχωρέσεις τυχόν ατέλειες. Για την Alfa, εννοώ

Σε λίγες μέρες, τώρα δα, στις 30 Σεπτεμβρίου, η γυναίκα στης οποίας το κάλλος έμεινε δέσμιος επί δεκαετίες ο ανδρικός πληθυσμός, έχει γενέθλια

Κλείνει τα 57 της χρόνια. Ναι, ακούγεται αφελές αλλά ακόμα και μία Μπελούτσι σχεδόν εξηνταρίζει. Και θα βρίσκεται στην πόλη.

Έρχεται, λέει, για την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στο ελληνικό κοινό, για τρεις μόνο παραστάσεις στο Ηρώδειο, χρησιμοποιώντας ως υλικό τις αδημοσίευτες επιστολές της ελληνίδας ντίβας της όπερας.

Οι οποίες, για την ιστορία, είναι δημοσιευμένες. Τεσπά, δεν κολλάμε σε τίτλους.

Ίσως το ομορφότερο ιταλικό των πρόσφατων χρόνων, η εκπάγλου καλλονής Alfa Romeo 8C Competizione

Αγαπητή Μόνικα

Δεν ξέρω πώς θα είσαι επί σκηνής. Όχι ότι θα ‘ρθω στο Ηρώδειο.

Ψάχνοντας όμως για το τέλειο τετράτροχο των νεότερων χρόνων με το οποίο θα υπήρχε μια αναλογία μεταξύ εσού και αυτού.

Αν έπρεπε, δηλαδή, να βρεθεί κάτι που να σου ταιριάζει, αυτό δε θα μπορούσε να είναι παρά μόνο από την πατρίδα σου. Μια χώρα που κουβαλάει πίσω της την εκλέπτυνση, το ενστικτώδες στυλ και την αντίληψη του ωραίου.

Η Μόνικα είναι αειθαλής, διαχρονικά γοητευτική και κλασικά ιταλικά σαγηνευτική. Όπως και παραμένει η 8C Competizione.

Η 8C ήταν το τελευταίο supercar της Alfa που είχα την τύχη όχι μόνο να δω από κοντά (σόρι, αλλά δεν κυκλοφορεί ούτε ένα «κομμάτι» στην Ελλάδα για να την πάρεις μάτι) αλλά και να οδηγήσω στην ιδιόκτητη πίστα της Alfa Romeo, στο Μπαλόκο της Ιταλίας

Στο Balocco με Alfa Romeo 8C Spider

Πώς ήταν στην πίστα;

Με πάσα ειλικρίνεια, εκθαμβωτικά όμορφη, με υπέροχο ήχο, συλλεκτικό χαρακτήρα για μόλις 500 αντίτυπα και, αν μου επιτρέπετε, όχι τόσο άρτια όσο η φτηνότερη Ferrari F430 της εποχής.

Ντάξει, το σάουντρακ ήταν εκεί, πανταχού παρών στην ατμόσφαιρα της πίστας.

Θυμάμαι, πριν καν εμφανιστεί το αυτοκίνητο στους δημοσιογράφους που είχαμε πάει εκεί, ένας δοκιμαστής της Alfa έριχνε ξερογκαζιές για να ακουστούν στον αέρα και να «φτιαχτούμε», λίγα δευτερόλεπτα πριν στρίψει στο σημείο που βρισκόμασταν

Άλλωστε η κυρία φορούσε το υψίφωνο μοτέρ V8 απόδοσης 450 ίππων της Ferrari – γνωστό για το μελωδικό της ταμπεραμέντο.

Τελείως εγκυκλοπαιδικά, σημειώνω επίσης ότι το ‘’8C’’ αναφέρεται στις γρήγορες και αγωνιστικές εκδόσεις της δεκαετίας του ’30 και του ΄40 που φορούσαν τον 8-κύλινδρο κινητήρα που είχε φτιάξει ο χαρισματικός μηχανικός Βιτόριο Τζάνο, ο άνθρωπος που είχε στήσει και την Alfa Romeo P2.

Ήταν το αυτοκίνητο που, στον πρώτο του κιόλας αγώνα, την ίδια μέρα στο γαλλικό Grand Prix, έστειλε αφενός στο βάθρο του νικητή τον Τζιουζέπε Καμπάρι (o oποίος, τι σύμπτωση, πέρα από οδηγός αγώνων ήταν και τραγουδιστής όπερας) και, αφετέρου, στον τάφο τον Αντόνιο Ασκάρι, τον πατέρα του μετέπειτα μεγάλου οδηγού αγώνων, Αλμπέρτο

Ο Τζιουζέπε Καμπάρι, ο οδηγός των αγωνιστικών Alfa της δεκαετίας του ’30, πήγαινε γρήγορα, έτρωγε πολύ και είχε την τύχη να κάνει την πρώτη νίκη με τον πρόγονο της 8C

O Τζάνο φυσικά δεν έφταιγε

Όμως η Alfa, μετά το δυστύχημα, δεν ήθελε να ξαναδεί στα μάτια της την P2.

Έστω για λόγους συνειρμών με το θάνατο του Ασκάρι.

Όμως ο Ένζο Φεράρι, ως γνήσιος «γάτος» -ενδεχομένως και ένα τσικ αμοράλ, όπως λένε– ήξερε πως το αυτοκίνητο ήταν δυνατό.

Και έτσι, μην έχοντας και πολλές αναστολές, το πήρε για να τρέξει με τα δικά του σήματα, αυτά της Ferrari.

Τέλος πάντως, μην το βαρύνω, γράμμα στη Μόνικα είν΄τούτο, και σε αλλαγή ατμόσφαιρας να θυμίσω πως το ‘’Competizione’’ είναι βαφτιστικό-φόρος τιμής στην ομώνυμη Alfa που οδηγούσε ο ένας και μοναδικός Φάντζιο στο Mille Miglia του ’50

Το 2007, με το που ανακοίνωσε επισήμως η Alfa την 8C, παρέλαβε 1,400 παραγγελίες. Κατασκεύασε μόλις 500 και έκλεισε το καλούπι

Για να επανέλθω στο σήμερα

Mπορεί πλέον η εταιρεία να βαδίζει σε ένα απροσδιόριστο παγκοσμιοποιημένο μπλοκ, όμως το παρελθόν της είναι εδώ για να μας θυμίζει πώς σ’ αυτήν τη μάρκα ήξεραν να φτιάχνουν αυτοκίνητα με ψυχή όταν κάποιοι άλλοι έφτιαχναν κουβάδες με ρόδες.

Ναι, εκείνα τα χρόνια οι Alfa ήταν σασπένς εν κινήσει.

Οι μισοί άντρες στην Ευρώπη ήταν ερωτευμένοι με τις Alfa και οι άλλοι μισοί με την Λολομπριντζίτα. Ε, και μετά με την Μπελούτσι.

Και όσοι αγαπούν τα ιταλικά αυτοκίνητα με ψυχή, μάλλον παραμένουν υπό τη γοητεία της 8C Competizione.

Έστω και αν δεν θα ΄χαν ποτέ τα €350,000 που κόστιζε. Μοναδική. Όπως και η Μπελούτσι. Παρά τυχόν ατέλειες.