Το Ford Fiesta ST από τη θέση του ιδιοκτήτη. Ένας αναγνώστης του 4Drivers μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία στον οδηγοκεντρικό Χολομώντα
Ζώντας με το ST στα βόρεια της χώρας. Κύριε Ανδρεάδη, έχετε το λόγο. Set, Go!
Αυτό εδώ το λευκό έχει τον τρόπο του να με κρατά σε μόνιμη ανυπομονησία
Τόσο από την πρώτη μέρα που πήγα στην αντιπροσωπεία όσο και στο κάθε μέρα. Είτε μετά τη δουλειά είτε μετά από χωρισμό είτε για τις βόλτες του Σαββατοκύριακου. Αυτό είναι εδώ.
Ήδη από Παρασκευή βράδυ έχει σχεδιαστεί η διαδρομή. Προορισμός η γρήγορη εξόρμηση στο βουνό του Χολομώντα – κατά την άποψή μου, ίσως τη πιο τεχνική ειδική στην Ελλάδα.
Ξυπνητήρι στις 7:00, εσπρεσσάκι, γάντια και παίρνουμε τα βουνά. Πατάω το κουμπί εκκίνησης και επιλέγω κατευθείαν τη χαρτογράφιση που λέει εμφατικά ”Track use only”. Ναι, εντάξει…
Κρύο ακόμη, με ανοιχτό κλαπέτο και τον μπάσο ήχο της εξάτμισης να δίνει τον τόνο. Πρώτο βενζινάδικο, γεμίζω 100άρα, ξυπνάω κι εγώ απ’ τη μυρωδιά. Είμαστε κοντά στα 1250kg. Βάζω σωστές πιέσεις και φύγαμε για αυτό το κόσμημα της Χαλκιδικής, τον Χολομώντα, που αυτήν την εποχή είναι υπέροχος
Χαλαρά στην αρχή. Μετά ζεσταίνω το Pilot Super Sport. Το θεωρώ δύσκολο λάστιχο. Απαιτεί αγωνιστικό ζέσταμα για να το φτάσεις στο σημείο που θα βεντουζώνει όσο οτιδήποτε άλλο σε συμβατικό λάστιχο (εξαιρούνται τα Sport Cup). Πιθανόν να είναι αυτός ο λόγος που η Ford το αφαίρεσε από το στάνταρ εξοπλισμό και έβαλε το Pilot Sport 4 στα επόμενα Fiesta ST
Μπαίνω στη γνωστή διαδρομή
Δεν υπάρχει ψυχή τέτοια ώρα. Τα ηλεκτρονικά οριθετούν τις στροφές, αφήνω συμπλέκτη, σπινιάρισμα και κόφτη, το shift light αναβοσβήνει στο καντράν, καρφώνω 2η και πάμε για την πρώτη 2Δ πατημένη.
Το τιμόνι του ST είναι κοφτερό σαν ξυράφι. Tο μπλοκέ της Quaife και η κατανομή βάρους σε βοηθούν να σηκώνεις συχνά πίσω εσωτερικό τροχό. Α ρε, Ford Perfomance, τι φτιάξατε πάλι; Στο μπάκετ της Recaro επικρατεί πλευρική ακινησία – λες και με έχουν κολλήσει μέσα
Πληροφορία από παντού. Πρόσφυση περίσσευμα, υποστροφή πουθενά, η ουρά ακολουθεί πιστά σε κάθε εσάκι. Σε εμπνέει να πιέσεις.
Τα σκασίματα της εξάτμισης και ο ήχος στις μεσαίες rpm δύσκολα θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι οδηγείς τρικύλινδρο.
Είναι αυτή η μαγική αίσθηση με ένα σωστό, οδηγοκεντρικό αυτοκίνητο που σου ντιλιτάρει τα προβλήματα από το μυαλό και σου κάνει εγκεφαλικό reset.
Εγώ, το Fiesta και ένα χαζό χαμόγελο να συνοδεύει τη ζωντανή εμπειρία.
Ναι αλλά, ως γνωστόν, nobody’s perfect
Μετά από 22 χιλιόμετρα, κάνω στάση. Τα φρένα πόνεσαν, τα υγρά βράζουν και τα τακάκια καπνίζουν. Είναι μειονέκτημα. Μου κάνει εντύπωση πώς η Ford επέλεξε δισκόφρενο 278 χιλ. με μονοπίστονη δαγκάνα. Και χωρίς καμία επιλογή για μεγαλύτερα φρένα; Κρίμα
Ουδείς τέλειος. Ηδονοβλεψία, λοιπόν, φωτογράφιση και κουβέντα με συμπαθή κυριούλη που ‘χει βγει για να μοιράσει ψωμί του Χολομώντα.
Αφού κρυώσουν τα επίμαχα ζητήματα που λέγαμε, ξανά στο σφιχτό κάθισμα. Επιστροφή στη βάση μου. Δε χρειάζεται να μάθει κανείς, πού και πότε. Καλύτερα να μείνει μεταξύ μας.
Άλλωστε, όσους έχω βρει ακόμη ψάχνουν την ευθεία μετά τις 11 το βράδυ για το 400άρι τους.
Σόρι. Καλύτερα να εντιτάρω το βίντεο που τραβήξαμε.
Γεμάτος συναισθήματα, φτάνω πλυντήριο και κάνουμε τα beaute μας. Φτάνω σπίτι, μέσα στο γκαράζ για νάνι.
Κοιτάzω κάνα δυο φορές ακόμη αυτό το μικρό λευκό ST που ξέρω πως θα είναι εκεί και θα περιμένει την επόμενη δυνατή βόλτα. Καληνύχτα.
ΥΓ. Ναι, υπάρχουν επιλογές aftermarket για την πέδηση. Βέβαια, απαιτούν είτε αποστάτη είτε άλλο offset ζάντας το οποίο θα επηρεάσει τη γεωμετρία του. Για αρχή, πάντως, θα αλλαχτούν δίσκοι, τακάκια, σωληνάκια και υγρά. Οι συνήθεις ύποπτοι, δηλαδή. Και βλέπουμε για το επανιδείν.
Photo: Αλ. Ανδρεάδης / 4Drivers.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
