Γίνεται να έχεις στη διάθεσή σου, έστω για λίγο ώρα, το Audi R8 V10 επί ελληνικού εδάφους και να μην αρπάξεις την ευκαιρία να το οδηγήσεις; Όχι, δε γίνεται
Βασιλικά κτήματα, κατεύθυνση Άγιος Μερκούριος, διαστημόπλοιο Audi R8, με τον ατμοσφαιρικό V10 στην πλάτη σου. Σύμφωνοι, δεν είναι η κατάλληλη χωροταξία για ένα τέτοιο υπεραυτοκίνητο αλλά μια τζούρα από την πληθωρικότητα της κατασκευής θα την πάρεις
Το μάτι έπεσε κατευθείαν στο ανθρακί Audi R8 με τις ελληνικές πινακίδες. Αυτό είναι το καρμικό με τα υπεραυτοκίνητα. Kλέβουν την παράσταση. Σα μερικές πολύ ωραίες γυναίκες που μπαίνουν σε ένα χώρο με δεκάδες ανθρώπους και ξαφνικά ο χρόνος σταματά
Χαμηλό, με τους τροχούς ακροβολισμένους, πιο φαρδύ απ’ την προηγούμενη γενιά, πιο ”space”. Kαθαρά εξωτικό.
Δεν μπορείς να περάσεις απαρατήρητος μέσα σε δαύτο
«Ατμόσφαιρα», ήχος και φως
Στο κέντρο του αμαξώματος το διάφανο κρύσταλλο σ’ αφήνει να χαζέψεις το ατμοσφαιρικό σύνολο.
Να θυμίσουμε πως είναι ακόμη εδώ τα αρχικά ”FSI”. Υποδηλώνουν την αντίσταση στη λαίλαπα των turbo και την παραμονή στο λεγόμενο ”natural aspirated” και όχι στο συμπιεσμένο αέρα.
Tέλος ο V8. Εδώ μόνο 10 κύλινδροι σε διάταξη V τόσο για τη «μικρή» έκδοση με τους 540 ίππους όσο, φυσικά, και για τη μεγάλη με τα 610 PS. Οδηγούμε τη μικρή. Tρόπος του λέγειν…
Ανθρακί στο αμάξωμα. Χρωματισμός μας σε υφή αλλά με λαμπιρίζοντα στοιχεία. Κάτω από τον αττικό ήλιο μοιάζει με έργο τέχνης.
Σκύψε και μπες
Μαζί με τον συνάδελφο και φίλο Δ. Χατζητόλιο, μπαίνουμε, στρογγυλοκαθόμαστε και εξαφανιζόλ.
Οι πόρτες έκλεισαν με ένα βαρύγδουπο γκουπ. Σφραγίζεσαι στο κόκπιτ. Λουσμένο με δέρμα και έντονες ραφές. Τα φαρδιά «μάγουλα» του μπάκετ σε συγκρατούν σταθερά.
Η θέση οδήγησης απολύτως ευθύγραμμη, η φαρδιά κονσόλα σε απομονώνει, ο ψηφιακός πίνακας έχει ένα σωρό παραμέτρους αλλά τέτοια (λίγη) ώρα τέτοια λόγια.
Συγκεντρώνεσαι για να ρουφήξεις την εμπειρία. Κάθεσαι χαμηλά, τέρμα. Όπως πρέπει. Σιγά μη θες να βλέπεις τις άκρες του αμαξώματος και άλλα μικροαστικά.
Η καμπίνα είναι το απόλυτο μασίφ, κατά παράδοση του Ίνγκολσταντ.
Τιμόνι με χοντρή στεφάνη, πλήκτρα διαχείρισης των υποσυστημάτων αριστερά, κόκκινο start button δεξιά.
Πατάς το κουμπί εκκίνησης και ένας βαρύς, μπάσος ήχος γεμίζει την καμπίνα. Ακούγεται έντονα ακόμα και με κλειστά παράθυρα. Εννοείται πως τα ανοίγω. Περνάμε τη διασταύρωση και ντουγρού για βασιλικά κτήματα. Τρέμε, Γλίξμπουργκ. Βγάζουμε ESP off.
Οι πρώτες εντυπώσεις οδηγώντας το Audi R8 V10
Ο V10 γεμίζει το στροφόμετρο. Φορτώνεις 1η, 2η, 3η , φτάνεις για πλάκα κάποια 170 χιλιόμετρα στο στενό κομμάτι, με την ανώμαλη, όλο «σπασίματα» άσφαλτο, πριν την κλειστή αριστερή.
Η κινηματική αποπνέει απόλυτη εμπιστοσύνη. Σημαδεύεις, περνάς, δε διαταράσσεται πουθενά. Το Audi R8 είναι σφιχτό. Θα έλεγα, στα όρια του σκληρού. Το τιμόνι άμεσο αλλά όχι οξύ. Λόγω ηλεκτρικής κρεμαγιέρας, δεν έχεις τη διάφανη σαφήνεια που μερικά χρόνια πριν θα θεωρούσες δεδομένη, ειδικά στην κατηγορία αυτή
Επίσης, δεν προβλέπεται πλέον η μεταλλική χτένα του χειροκίνητου, όπως είχε η προηγούμενη, πρώτη γενιά του Audi R8. Τα paddles δουλεύουν ταχύτατα, με έναν μικρομετρικά υπολογισμένο βαθμό πίεσης στα δάχτυλα.
Ανίκητος παντού
Ο ήχος και το στροφάρισμα σε κάνουν να ξεχνάς το turbo. Μια αίσθηση ιλιγγιώδους γεμίζει το κόκπιτ.
Οι κλίσεις είναι ανύπαρκτες. Η απόσβεση στα μικρά σαμαράκια της διαδρομής από μέτρια έως πάνσκληρη.
Ο Δ.Χ. που έχει περάσει με άπειρα αυτοκίνητα από τη συγκεκριμένη διαδρομή, μου ομολογεί πως πρώτη φορά εντοπίζει «σαμαράκια» εκεί που απλώς δεν είχε ανακαλύψει ποτέ στο παρελθόν.
Βάζουμε την ανάρτηση στη θέση comfort. Η διαφορά είναι εντοπίσιμη αλλά όχι τεράστια. Τουλάχιστον σ’ αυτό το δύσκολο οδόστρωμα.
Η διαδρομή στο Μερκούρη γνωστή. Στεναδούρι, με υγρασίες εκεί όπου τα δέντρα κρύβουν τον ήλιο και μικρά γιαμπς. Το R8, ακόμα κι εδώ, ξεδιπλώνει το βέβαιο πάτημά του. Χωρίς υποψίες υποστροφής, το ορίζεις με απόλυτη ακρίβεια, τσιμπάς το φρένα και η ουρά γλιστρά με ακρίβεια
Φαρδύ και «όπλο»
Μπροστά μας πηγαίνουν αργά κάποιοι. Φυσιολογικό.
Ψάχνεις με το μάτι την τελευταία χαραμάδα οπτικής μέσα απ’ τις φυλλωσιές και περιμένεις για να βγεις και να προσπεράσεις.
Το Audi R8 V10 είναι φαρδύ, θα περάσεις σχεδόν ξυστά. Και μετά θα χαθείς.
Στην ευθεία, μετά το γεφυράκι, βυθίζεις μερικά χιλιοστά το γκάζι (ούτε λόγος για μοκέτα…) και το πράμα αλλάζει το οπτικό σου περιβάλλον.
Τσεκάρισμα στο δρόμο που έρχεται από δεξιά μη βγει κανένας αθώος, μετά ξανά, φρένα, αριστερή κλειστή. Λίγο πιο κάτω, μετά την κατηφόρα, επιτόπου και πάμε πάλι. Το δεύτερης γενιάς Audi R8 είναι πολύ στιβαρό. Μπορεί να μην έχει το «γρέζι» μιας αντίστοιχης 911 Turbo της γενιάς του (991), φαίνεται να θέλει λιγότερη προσπάθεια από την Porsche αλλά προσαρμόζεται πιο βατά στις ιδιαιτερότητες της ελληνικής ασφάλτου
Φτάνουμε πίσω. Κατεβαίνω για να δω διάσταση στα λάστιχα.
Εννοείται είναι θηριώδη. Με 305 πλάτος, 30 προφίλ (που θέλει προσοχή στα εργολαβικά εγκλήματα που παραμονεύουν παντού), σε 20άρη τροχό. Τέρας.
Τι μένει, λοιπόν μετά από, σχεδόν, μια ώρα οδήγησης;
Κατ’ αρχάς, η αίσθηση του ατμοσφαιρικού V10.
Διψασμένος για στροφές, αιχμηρός στο κάθε πάτημα του γκαζιού, με απόλυτη ακρίβεια στο πάτα-άσε, καθαρός ήχος χωρίς εφέ. Ναι, ήταν ένας σοβαρός λόγος να μην παρασυρθείς στο μοντερνιτέ της υπερτροφοδότησης.
Αν το Audi R8 ήδη εντυπωσιάζει με τους 540 ίππους, μπορείς να αφήσεις κι άλλο τη φαντασία για τους επιπλέον 70 που ξεπερνούν το όριο των 600 ίππων.Σε προσωπικό επίπεδο, κάπου τόσο, θεωρώ, πως είναι το όριο τού να έχεις κάτι πραγματικά γρήγορο, σχετικά χρηστικό αλλά χωρίς να εμπίπτεις στις παρυφές του dragster
Ταυτόχρονα με τα ηλεκτρονικά και την παραμετροποίηση, μπορείς απλώς να τσουλάς στην πόλη με ένα τέτοιο.
Ποιοιτικά, μονωμένα, όμορφα και εντυπωσιακά. Το Audi R8, αν δεν ήταν υπεραυτοκίνητο, σε μία άλλη, πιο «ταπεινή» ζωή, θα ήταν Golf.
Όμως όλα τα παραπάνω είναι θεωρητικά.
Kι αυτό γιατί είναι αβυσσαλέα η απόσταση από κάποια €250.000, και πλέον, που κόστιζε όταν είχα την ευκαιρία. Και είναι αυτά που μας χωρίζουν από τη σχέση (sic) μας μαζί του.
Όμως, ακόμα και έτσι, ήταν ωραία. Πλούσιος για μία ώρα.
Photo: 4Drivers / audi.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
