Δοκιμή: Alfa Romeo Tonale 1.5T 160 Hybrid VGT

Τι θαύματα μπορεί να κάνει η Alfa Romeo Tonale; Τι ακριβώς περιμένουμε από ένα μεσαίο SUV με το μιλανέζικο σήμα; Πόσο μετράει το ότι μπήκε τελευταίο στο πάρτι όπου γίνεται χαμός, σχεδόν δεκατρία χρονιά μετά τo πρώτo BMW X1 και κάποια έντεκα χρόνια μετά το πρώτο Audi Q3; 

Το Alfa Romeo Tonale 1.5T Hybrid στην εντυπωσιακή έκδοση Veloce

Σε συνέχεια του προλόγου, μήπως καν δεν πρέπει να μπει κάποιος στην παραπάνω σύγκριση με τους γερμανούς ανταγωνιστές;

Πόσο βαριά είναι η «φανέλα» της Giulia; Και τι γίνεται με την ποιότητα, αυτήν που μαγάρισε επί δεκαετίες τις προσπάθειες των μιλανέζων και έκανε κόσμο να ορκιστεί επί του ευαγγελίου «ποτέ ξανά ιταλικό»;

Μ’ αυτές τις σκέψεις οδηγούσα αυτές τις μέρες το Τonale Hybrid με τα 160 PS στην έκδοση Veloce.

«Πόσο πάει», θα ρωτήσετε. Πάει τσουχτερά, στα €46.500

Αλλά έχει τα πάντα. Αλκαντάρα παντού, συστήματα νέας εσοδείας σε ασφάλεια, οθόνες και υποβοηθήσεις, ικανή δύναμη, εν προκειμένω ένα ωραίο, βαθύ κόκκινο (για μένα που, πλην φεραρικών, το αντιπαθώ) και πανέμορφους τροχούς.

Είναι το γνωστό σχήμα, τύπου «τηλεφώνου» όπως το λένε, θυμίζοντας εκείνη την άγνωστη εποχή για τους νεότερους όταν βάζαμε το δάχτυλο στις τρύπες (χωρίς παρεξήγηση) και γυρίζαμε το στρογγυλό καντράν αντί να πατάμε οθόνες αφής.

Αν είστε της εικόνας, αυτοί οι τροχοί-κόσμημα δείχνουν υπέροχοι. Γεμίζουν αρκετά τους θόλους, κάνουν το Tonale επιθετικό και ιδιαίτερο

Αν, όμως, είστε της ουσίας, σύντομα θα γευθείτε το εγγενές μειονέκτημα της διαμέτρου τους. Πού πας με 20 ίντσες σε ένα SUV υπό τη χλαπαταγή της ελληνικής, ανωμαλάρας εργολαβίας; Γρήγορα θα πιάσεις τον εαυτό σου να κάνει σλάλομ στα φρεάτια. Και, διάολε, σε ένα SUV το τελευταίο που πρέπει να σε απασχολεί είναι τα φρεάτια

Καλοσχεδιασμένο και πρακτικό

Με ένα πρακτικό αμάξωμα, όπως του Tonale, με μια πραγματικά όμορφη, φαρδιά και καλοσχεδιασμένη καμπίνα, ικανούς χώρους, εύκολο άνοιξε-κλείσε πέμπτης πόρτας με ηλεκτρικό κουμπί, με εκτάρια ραφιναρισμένων επενδύσεων, διακριτικό κόκκινο φωτισμό, ένα σύστημα πολυμέσων που δεν ασελγεί στην αισθητική σου σα σινεμασκόπ και κάτι paddles που σου θυμίζουν το φεραρικό που λέγαμε (υπερμεγέθη μεν στηριγμένα δε στην κολώνα και όχι στο τιμόνι) θες να περνάς ξεάγχωτα.

Εσύ και οι υπόλοιποι εδώ μέσα.

Ο κινητήρας των 1.5 λίτρων

Κάτω από το καπό ένα προσθιοκίνητο σύνολο 1.5 λίτρων, 160 ίππων, συνοδεία ήπιας υβριδικής υποβοήθησης.

Ο συνδυασμός συντομεύει τα 0-100 σε 8,8 δ/λ., έχει τελική 210 χλμ/ώ. και δείχνει ζωντανός και αρκετά εύστροφος.

Ειδικά αν βρίσκεσαι στη σωστή σχέση στο 7τάχυτο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη που, κάποιες φορές, ανεβοκατεβάζει αχρείαστα.

Ταυτόχρονα, μπορείς, αν έχεις απόθεμα κίνησης από τον ηλεκτροκινητήρα, να ρολάρεις με απαλό γκάζι σε ταχύτητες μέχρι 80 χλμ/ώ. παρατείνοντας για λίγο την επίσκεψή σου στο βενζινάδικο.

Ούτως ή άλλως το κυρίως έργο το αναλαμβάνει ο βενζινοκινητήρας. 

Το σύστημα διεύθυνσης

Η τροχιά σημαδεύεται με ακρίβεια μέσω ενός πολύ όμορφου τριάκτινου τιμονιού, με σωστά πιασίματα και γρήγορη κρεμαγιέρα.

Το τελευταίο είναι κλασική συνταγή Alfa. Με μόλις 2,3 στροφές από άκρη σ’ άκρη και μάλλον υπερβολικά ελαφριά αίσθηση σημαδεύεις ταχύτατα.

Το γρήγορο τιμόνι είναι στοιχείο στο οποίο η Romeo επενδύει σταθερά εδώ και χρόνια. Θα έλεγα, μερικές φορές καθ’ υπερβολήν καθώς μια τόσο γρήγορη κρεμαγιέρα σε προϊδεάζει για ένα επίσης πολύ ζωντανό σασί σε σχέση με την περιστροφή κατά τον άξονά του. Αγαπητοί alfisti, χωρίς παρεξήγηση, ενίοτε τα προαναφερόμενα δεν βρίσκονται σε μια ροϊκή ακολουθία

Εδώ, λοιπόν, έχουμε ένα ηθελημένα πιο σπορτίφ SUV που θέλει να διαφοροποιηθεί από το γερμανικό, κυρίως, ανταγωνισμό.

Έτσι, έχει επιλεχθεί αντίστοιχα πιο άμεση αίσθηση στο τιμόνι (ας πούμε, από το Audi Q3) αλλά και την κύλιση, όπως υπονοήθηκε προγενέστερα.

Είμαι ΟΚ με αυτό, ειδικά με το πρόγραμμα ”Dynamic” που σφίγγει κάπως και την κρεμαγιέρα. Ναι, είμαι ΟΚ. Εκτός από τα φρεάτια.

Πάντως, γράφοντας χιλιόμετρα μαζί του όντως μου άφησε μια πιο δυναμική αίσθηση σε σχέση με το προαναφερθέν γερμανικό.

Επόμενη ερώτηση

Είναι όντως μια υπερυψωμένη εκδοχή της Giulia; Απάντηση: Όχι, δεν είναι.

Το τεκτονικό ρήγμα που διαφοροποίησε τη Giulia από τον ανταγωνισμό σε δυναμικό επίπεδο δεν είναι εύκολο να επαναληφθεί σε μια τόσο ευρεία εμπορικά κατηγορία

Κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, δεν ξέρω πόσο μεγάλο θα ήταν το μερίδιο του κοινού που θα το εκτιμούσε.

Οπότε, όχι, όσοι περιμένετε μια Giulia όπου θα κάθεστε πιο ψηλά, προσγειωθείτε και απολαύστε τα υπόλοιπα προσόντα του Tonale.

Eίναι όμορφο και με προσωπικότητα διά χειρός του Έλληνα σχεδιαστή Αλέξανδρου Λιώκη.

Το Alfa Romeo Tonale είναι ευρύχωρο (κυρίως για δύο επιβάτες πίσω) και με απτά χειριστήρια στην κονσόλα. Καταναλώνεις περί τα 8,7 λίτρα. Κινείσαι σβέλτα και έχεις μειωμένες κλίσεις. Έχεις μπροστά σου έναν πίνακα οργάνων με εκείνη την ρέτρο γραμματοσειρά των κλασικών Alfa. Και, ναι, δείχνει διαφορετικό. Δεν φτάνουν όλα αυτά; 

Αρκεί, βέβαια, να θυμάσαι…

… πως από «κάτω», στα «σωθικά», συνυπάρχει ένα σασί με αυτό του Jeep Compass.

Από τα αποδυτήρια, εξ ορισμού δηλαδή, κάτι τέτοιο δεν επιτρέπει τεράστιες διαφοροποιήσεις, παρότι αν οδηγήσεις το Compass και στο «καπάκι» το Tonale, δύσκολα θα εντοπίσεις την εκτελεσθείσα αιμομιξία.

Άλλωστε οι Ιταλοί έχουν αυξήσει την ακαμψία ενώ έχουν φαρδύνει τα μετατρόχια και το Tonale δείχνει αισθητά πιο ενδιαφέρον από το Compass.

• Πώς είναι να οδηγείς μία Alfa Romeo 35 ετών;

Πιέζοντας το Alfa Romeo Tonale

Καλύπτεις εύκολα τις αποστάσεις και το μοτέρ στροφάρει με θάρρος στις υψηλές rpm.

Ωστόσο, βρήκα μια σχετική ασάφεια όσον αφορά το πού ακριβώς σπάει το λεγόμενο ”grip”.

Ενώ, δηλαδή, προσφέρει υψηλά αποθέματα μηχανικής πρόσφυσης, υπάρχει μια μη προοδευτικότητα στην πίεση και το σημείο όπου αρχίζει να εμφανίζεται η μικρή τάση υποστροφής.

Δεν το βρήκα, δηλαδή, τόσο γραμμικό στο όριο της πρόσφυσής του. Όχι, δεν είναι κάτι ανησυχητικό, ούτε δυσκολεύει τη διαδικασία. Υπάρχουν όμως στιγμές που έχεις ακόμα πρόσφυση ενώ πιστεύεις πως δεν έχεις. Και αντιστρόφως. Πάντως, υποθέτω ότι μαθαίνεται ζώντας μαζί του

Συμπέρασμα

Το Tonale θέλει να πουλήσει στην πιο μαζική κατηγορία, αυτήν των κόμπακτ SUV.

Ναι μεν άργησε να μπει στο πάρτι αλλά κατάφερε να συμβαδίσει σε ένα βαθμό με τη γενικότερη εικόνα της Alfa.

Είναι όμορφο, έχει ένα δικό του χαρακτήρα με κάποιες ιδιορρυθμίες, διαθέτει μια πραγματικά ωραία καμπίνα που δε τη βαριέσαι, δεν υποπίπτει σε εργονομικά φάουλ και δείχνει πειστικά ποιοτικό. Θέλω μάλιστα να ελπίζω ότι με μικρότερης διαμέτρου τροχούς, το πολύ 18 ίντσες, θα έχει και καλύτερη απορρόφηση του οδοστρώματος

Αν περπατάει στο νερό; Τέτοια θαύματα δεν γίνονται συχνά στην αυτοκινητοβιομηχανία της μάζας.

Όμως, δεδομένης της απουσίας της Alfa Romeo από δημοφιλείς κατηγορίες, είναι θαύμα το ότι προσφέρει πλέον, έστω με χρονοκαθυστέρηση, ένα προϊόν που ανταποκρίνεται στα περισσότερα «κουτάκια» της κατηγορίας.

Παρότι τα €46.500 της, όντως πολύ προσεγμένης και υπερπλήρους σε εξοπλισμό, έκδοσης Veloce της δοκιμής ίσως φαίνονται πολλά για ένα μη alfisti κοινό.

Info: alfaromeo.gr / Photo: 4Drivers.gr

• Όταν η Alfa Romeo 4C δίδαξε στο πεντάλ φρένου