Trivellato Racing Team. Το ξεχασμένο ιταλικό στόρι

Υπήρχε ένα αυτοκόλλητο. Αυτό που είχαμε κολλήσει όλοι όσοι επισκεπτόμασταν –αρκετά συχνά, είναι η αλήθεια– το συνεργείο των Μαβίδη-Τσιτομενέα στο Ν. Ψυχικό, back in the ‘70s. Το αυτοκόλλητο ήταν το ”Trivellato Racing Team”. Και αφορμή οι τριγμοί των παλιών ιταλικών

Το ”Trivellato Racing Team” σε ασπρόμαυρο φόντο. Ιταλική ψυχή στα πάλαι ποτέ βόρεια προάστια της Αθήνας

Φυσικά, τα Fiat 128 –ή ό,τι άλλο θεωρούσαμε must για την εποχή– πολλών από εμάς δεν είχαν καμία σχέση με τις μετατροπές που είχε κάνει, με τα κιτ του ομώνυμου οίκου…

Εκτός φυσικά από την παραλλαγή που βγήκε αυθόρμητα από την ομοιοκαταληξία του Trivellato με το Τριζελάτο! Νονός, νομίζω, ήταν ο «Κώνος» (Κοντούζογλου). Διότι, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, όλα τα ιταλικά της εποχής (και όχι μόνον) έτριζαν.

Τα αστεία που κυκλοφόρησαν είχαν να κάνουν από τη μοναξιά του οδηγού (οι τριγμοί σού κρατάνε συντροφιά), μέχρι το στάνταρ εξοπλισμό (ραδιόφωνο με το volume στο 11 για να καλύπτει τους θορύβους).

Το θέμα είναι ότι με τους τριγμούς μεγάλωσαν γενιές και γενιές οι οποίες όμως λίγο νοιάζονταν γι αυτούς.

Ειδικά οι Campagnolo συνέβαλαν τα μάλλα στους τριγμούς, εξαφανίζοντάς τους, με την εξήγηση ότι απλώς τους κάλυπταν αν καθόταν κάποιος πίσω με αποτέλεσμα τα λάστιχα να ακουμπούν στα φτερά, κάνοντας τρομακτικό θόρυβο

Το «Άγιο Δισκοπότηρο» είχε ονόματα όπως Veglia, Campagnolo, Ansa, Weber και άλλα εξωτικά και πανάκριβα (ιστορική υποσημείωση: για Campagnolo και Dunlop πουλήθηκε Honda 175 CL)

Άλλαζες λοιπόν ζάντες και η φανοποιεία ήταν αναγκαία στα πίσω φτερά με τη βαριοπούλα να δουλεύει επανειλημμένα προς λύση του (νέου) προβλήματος.

Καπάκι στον ηλεκτρολόγο για να σου συνδέσει τα όργανα (στροφόμετρο, πίεση λαδιού, θερμοκρασία νερού) και πίσω στο φανοποιό για να τοποθετήσει την κονσόλα στο (άδειο) πάτωμα και στον μηχανικό για να βάλει το φιλτράκι αέρα, το οποίο μπορεί να μην έκανε τίποτα, αλλά «ακουγόταν». Όπως και η Ansa άλλωστε.

Το Fiat Punto GT που του έκαναν βουντού. True story

Οι διαδρομές μη σας τρομάζουν

Όλα γίνονταν μέσα (ή έξω, γιατί ήταν και μικρό) στο συνεργείο. Εκτός φυσικά από τις βλάβες…

Με θυμάμαι, στο φανάρι του Φάρου, να πετάγομαι έξω λόγω πολύ πυκνού άσπρου καπνού που έβγαινε από τα (παραπανίσια) όργανα – η επίσημη εξήγηση ήταν ότι στην τοποθέτηση ξεχάστηκαν οι ασφάλειες…

Αυτή είναι λοιπόν μια απλή εξήγηση του γιατί οι τριγμοί δεν μας απασχόλησαν ποτέ.

Είχες τόσα πράγματα να «βελτιώσεις», ειδικά στην εξωτερική και ακουστική εμφάνιση, που τα τριξίματα βρίσκονταν πολύ χαμηλά στη λίστα. Άσε που μετά τις «βελτιώσεις» ανέκυπταν χίλια δυο άλλα

Όποιος έβαλε μπροστινή αεροτομή(sic) σε 128 –με την οποία ο μακαρίτης ο Μαβίδης μας είχε ψήσει ότι θα πήγαινε καλύτερα το (νορμάλ) 1100άρι– ξέρει γιατί μιλάω.

Βέβαια, όλα αυτά είναι πλέον χαμένα στην ιστορία διότι τα καινούρια αυτοκίνητα (ιταλικά και μη) δεν τρίζουν. Χα!

Υ.Γ. Να συστήσω την εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει ο Δημήτρης Σαββίδδης στο blog του.

Photos: Δ. Σαββίδης / Γ. Δημόπουλος